Jongens en emoties

In onderzoek zien we dat jongens als baby (gemiddeld genomen) meer cortisol produceren dan meisjes wanneer ze aan een gelijkaardige stresserende situatie worden blootgesteld. Hun stressrespons kan dus langer duren en het kan moeilijker zijn om hen te troosten of tot rust te brengen.

De prefrontale cortex van jongens ontwikkelt zich langzamer dan bij meisjes. Dat is het deel van de hersenen dat we nodig hebben om onze emoties te reguleren.

In onze patriarchale maatschappij leven sterke genderstereotypes. Het overheersende stereotype beeld is nog steeds dat emoties vooral iets voor meisjes zijn. Mannen die emoties (behalve boosheid en woede) tonen, worden eerder gezien als zwak en ‘vrouwelijk’.

We zien in onderzoek dat jongens gemiddeld genomen minder emotionele co-regulatie ontvangen van zorgfiguren. Jongens worden minder getroost en krijgen minder taal voor hun gevoelens aangereikt en leren minder strategieën om met emoties om te gaan. Mogelijk een gevolg van deze sterotype opvattingen.

Grote jongens huilen wel

Emoties zijn niet mannelijk of vrouwelijk, ze zijn menselijk. Het zijn signalen, ze hebben een functie. Het wordt pas een probleem wanneer we geen vaardigheden leren om met onze emoties om te gaan.

Bijna 3 keer zoveel mannen dan vrouwen sterven ieder jaar door zelfdoding*. Mannen zijn minder geneigd om professionele hulp te zoeken voor hun mentale gezondheid en praten ook minder met vrienden over hun emoties.

Om onze jongens te helpen op een gezonde manier met emoties om te gaan, is het dus belangrijk dat we dit stereotype doorbreken en dat we evenveel aandacht besteden aan de emoties van jongens als aan die van meisjes.

Wat kan je concreet doen?

• Praat over emoties: benoem regelmatig je eigen emoties, benoem de emoties van je kind, benoem emoties bij anderen.
• Leef voor hoe jij met je emoties omgaat. Laat zien wat jij doet wanneer je gefrustreerd, bang, boos, verdrietig… bent.
• Maak ruimte voor de gevoelens van je kind. Maak ruimte voor tranen. Probeer de gevoelens van je kind niet meteen op te lossen of te stoppen.
• Maak kinderen die emoties tonen niet belachelijk, minimaliseer gevoelens niet.
• Wees bij boeken en televisieprogramma’s alert op stereotype weergaven van ‘mannelijkheid’ en emoties. Als je deze tegenkomt, probeer hier dan expliciet iets over te zeggen.
• Ga op zoek naar boeken, programma’s, films… waar jongens hun emoties laten zien en hier op een helpende manier mee wordt omgegaan.
• Wanneer mensen in je omgeving opmerkingen maken over jongens en emoties waar je niet achter staat, corrigeer deze dan ook expliciet.

Het belang van vaders

Heel wat moeders zijn hier al heel erg bewust mee bezig, ook bij hun jongens. Maar wat gebeurt er onbewust wanneer kinderen zien dat enkel hun moeder over emoties spreekt of emoties laat zien? Wanneer vooral mama komt troosten en ruimte maakt voor gevoelens?

Dan leren kinderen nog steeds dat emoties vooral iets voor meisjes zijn. Het is dus enorm belangrijk om ook vaders hierbij te betrekken en een rolmodel te laten zijn. Want kinderen leren nu eenmaal het meest door te observeren.

Tot slot

Emoties horen bij het leven, of we dat nu willen of niet, of je nu een jongen of een meisje bent. Je kan er dus maar beter voor zorgen dat je kind vaardigheden ontwikkelt om hiermee om te gaan. En je kind kan hier alleen maar goed in worden wanneer er voldoende oefenmomenten zijn en ze een goed voorbeeld hebben om van te leren.

Laat die emoties bij je kind er dus zijn, sta model en help je kind ermee om te gaan.

*Denk je aan zelfmoord en heb je nood aan een gesprek, of maak je je zorgen om iemand in je omgeving? Dan kan je terecht bij de Zelfmoordlijn via www.zelfmoord1813.be of op het nummer op het nummer 1813.