Afkeurende ouders reageren gelijkaardig als niet-responsieve ouders, maar gaan nog iets verder. Ze zijn kritisch en zelfs boos wanneer hun kinderen (lastige) emoties en gevoelens laten zien. Ze beschouwen de gevoelens van kinderen als triviaal, irrationeel of manipulatief. Daardoor raken ze regelmatig verzeild in een machtsstrijd met hun kinderen.

Omdat ze geloven dat gevoelens als verdriet, angst of boosheid een teken van zwakte zijn, of slechte karaktertrekken, worden die vaak bekritiseerd of bestraft. Ze willen dat hun kinderen emotioneel sterk zijn om de wereld aan te kunnen. Ze vinden het over het algemeen belangrijk dat kinderen gehoorzamen aan gezag en zich ‘goed’ gedragen en stellen daarom veel grenzen. Emoties staan voor hen gelijk aan gedrag en zijn dus iets wat je kan en moet controleren. Emoties mogen niet te lang duren, want ze zijn tijdsverspilling. Afkeurende ouders zullen hun eigen gevoelens doorgaans ook onderdrukken en zeker niet laten zien, tenzij ze echt heel boos of depressief zijn.