Laissez-faire ouders accepteren de emoties en gevoelens van hun kinderen en voelen met hen mee. Ze  bieden troost, maar geen leiding en stellen geen of weinig grenzen aan het gedrag van hun kinderen dat voorkomt uit de emoties en gevoelens. Vaak is dat omdat ze bang zijn dat hun kind zich dan niet onvoorwaardelijk geliefd zou voelen, of omdat ze bang zijn om de liefde van hun kind zo te verliezen. Deze ouders zijn ervan overtuigd dat je weinig kan doen aan lastige emoties en dat je ze maar gewoon moet uitzitten. Ze helpen hun kinderen dus niet om hun gevoelens te begrijpen of hoe ze die kunnen reguleren. Zij tonen hun eigen gevoelens, maar zijn vaak niet in staat om daar op een goede manier mee om te gaan.